Romantisch Atheisme

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet denken van liefde.
Het is niet tastbaar en het is niet te bewijzen.
Niets meer dan woorden uit de mond van je geliefde,
Maar die kan ze even goed veinzen.
Zijn het de daden waarin dit zogenaamde gevoel besloten ligt?
In knuffels aanrakingen omhelzingen en een streling over je hoofd?
Zou dat geen toneelspel kunnen zijn waarvoor je zwicht?
En heb je in feite al die tijd in een leugen geloofd?
Wat als er nu niets meer is dan pure lust,
Dat liefde niks meer is dan een fabel,
Een behoefte aan seks, en zijn we stiekem gewoon allemaal op ruw genot belust,
En is liefde in die context rekbaar, gewoon variabel.
Ik houd van je zeggen ze als ze bij je zijn, en ze zei het ook voor ze je verliet,
Het is allemaal maar schijn, liefde, houden van, zelfs het 'ik mis je',
Ik ben te breekbaar om er nog in te geloven, ik vertrouw het niet.
Volgens mij ben ik de eerste voorstander van romantisch atheïsme.