Tot Hier En Niet Verder

Voor al dat jij bent houden mijn ogen zich gesloten,
Jouw kijkers zijn twee poelen die ik niet wil zien.
Vanachter mijn gesloten poorten voel ik jouw blik door mijn leven boren,
Je verscheurt me als een wrede laserstraal.
Ik wil de woorden die jij spreekt niet horen,
Alle dingen over vroeger, pijn doen, en voorgoed verloren,
Een leed waarover ik altijd verkondig dat het allang begraven is.
Met mijn oren dichtgestopt begin ik maar te lopen,
Weg van deze plek des confrontatie het maakt niet waar heen..
Jouw geuren ,ogen, en woorden zijn dingen die ik uiteindelijk wel vergeten kan,
Maar hoe moet dat als jij mij zo hardnekkig volgt?
Ik heb jou lang geleden losgelaten laat op jouw beurt mij nu eindelijk eens een keertje los,
Zie je dan niet dat je niet meer kan lijmen wat versplinterd is?
Is dit alles dan niet meer dan een ingewikkeld spel van intriganten en schaduwslagen,
En ben ik niet meer dan een pion die na eeuwen weer eens verschoven wordt?
Het moet hier eindigen want uit dit spel trek ik mij terug,
Weiger te spelen, want er is geen prijs het waard om dit te proberen en het kost me veel te veel.
Doof voor alles grijp ik je bij je haren en sleur ik je naar de deur,
Ik wijs naar buiten en duw je terug in je eigen wrange sleur…
Wanneer zul je eindelijk eens gaan begrijpen wat je eigenlijk hebt aangericht,
Denk je na al die tijd vergeefs proberen nog steeds dat ik zonder een kik te geven zwicht?
Je vond mijn voorwaarden onacceptabel en daarom is het afgelopen tussen ons,
Wat ik je ooit gegeven heb wil ik je niet meer schenken, tussen jou en mij staat nu een grote muur,
Gefundeerd op een verbrijzelde vriendschap, ookal was deze al heel lang niet meer puur.
Verloren in vuur,en in tranen gedompeld ging het ten onder op een bepaalde dinsdag om 1 uur.